System bezpieczeństwa narodowego RP – aspekty prawno-organizacyjne

Abstrakt

Złożony i wielopłaszczyznowy charakter misji, celów i zadań państwa w dziedzinie bezpieczeństwa sprawia, że ich podmiotowym (organizacyjnym) odpowiednikiem powinien być jednolity, kolektywny i uporządkowany zbiór elementów, zdolny do skoordynowanego działania we wszystkich warunkach i okolicznościach funkcjonowania państwa. Zbiór elementów, na którym opisujemy dowolny system, a takim zbiorem może być również państwo, składa się z wielu odrębnych organizacji, które jednak razem wzięte organizacji nie tworzą. A dzieje się to za przyczyną m.in. i tego, że organizacje te, podlegając prawu państwowemu, działają tylko w zakresie swoich właściwości, odrębnie od siebie, a nawet ze sobą „konkurują”, choć na szczęście na ogół współpracują. Nie wytwarzają jednak produktu w myśl jednolitego celu, co sprawia, że nie tworzą razem jakiejś celowej organizacji wyższej natury. Można jednak, ze zbioru różnych podmiotów, jakim jest państwo, wyodrębnić celowo określony układ elementów, który charakteryzować będą występujące między nimi sprzężenia i wzajemne powiązania wyrażające jakieś uporządkowanie, służące realizacji misji z zakresu bezpieczeństwa narodowego. Jest to możliwe przez zapewnienie odpowiedniej koordynacji, która jest rolą organów administracji publicznej. Ta jednak, aby mogła tej roli podołać musi, zgodnie z zasadą jej działania na podstawie prawa i w ramach prawa, posiadać stosowne kompetencje (uprawnienia i obowiązki), które mogą jej przysługiwać na mocy aktów prawa obowiązującego w państwie. Jednak ustalenie owych kompetencji nie będzie z kolei możliwe bez uświadomienia sobie istoty bezpieczeństwa narodowego oraz tworu powołanego w celu jego zapewnienia, tj. systemu bezpieczeństwa narodowego. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie zasadniczych (wybranych) wniosków z dotychczasowych badań autora dotyczących problematyki obecnego stanu i koncepcji zbudowania systemu bezpieczeństwa narodowego RP