Fenomen sowieckich służb specjalnych
Abstrakt
Autor artykułu, analizując fenomen skuteczności sowieckich służb specjalnych, wysuwa hipotezę, że była ona skutkiem splotu kilku czynników. Wśród głównych elementów składających się na niebywałą sprawność służb sowieckich w pierwszej dekadzie po przewrocie październikowym, zdaniem autora znajdują się: fuzja doświadczeń instytucjonalnych Ochrany z wiedzą środowisk kryminalno-rewolucyjnych tworzących WCzK oraz rozwiązania operacyjne niespotykane wśród cywilizowanych społeczeństw. Zdaniem autora, sowieckie służby zostały de facto wyjęte spod prawa i nakazów moralności (uznawanych za przeżytek burżuazyjny), co umożliwiło stosowanie metod i form pracy niemożliwych w Europie Zachodniej. Tak rozumiane instrumentarium sowieckich służb składało się z mieszanki terroru, infiltracji, prowokacji i dezinformacji.
Bibliografia
Andrew Ch., O. Gordijewski, KGB, Warszawa 1997.
Aronson E., Człowiek - istota społeczna, Warszawa 2012.
Bagley T.H., Wojny szpiegów, Poznań 2014.
Carrel A., Man the Unknown, New York 1939.
Hašek J., Przygody dobrego wojaka Szwejka podczas wojny światowej, Warszawa 1980.
Masterman J., Brytyjski system podwójnych agentów 1939-1945, Warszawa 1973.
Overmier J. B., On learned helplessness, “Integrative & Behavioral Science” 2002, t. 37.
Parkinson C.N, Parkinson’s Law, Cambridge 1957.
Peter L.J., R. Hull, The Peter Principle: why things always go wrong, New York 1969.
Copyright (c) 2020 Marek Świerczek
Utwór dostępny jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 4.0 Miedzynarodowe.
