Świadczenia na rzecz obrony w procesie pozamilitarnych przygotowań obronnych państwa. Stan aktualny oraz kierunki rozwoju

Abstrakt

Pozamilitarne przygotowania obronne w państwie obejmują działania, planistyczne, organizacyjne i rzeczowo-finansowe realizowane przez niemilitarne podmioty systemu obronnego, czyli przez administrację publiczną, przedsiębiorców, różne instytucje oraz obywateli na rzecz przygotowania do sprawnego funkcjonowania państwa w warunkach kryzysu polityczno-militarnego oraz w czasie mobilizacji i wojny. Działania te mają na celu wspieranie Sił Zbrojnych RP, w tym wojsk sojuszniczych oraz zapewnienie funkcjonowania państwa i przetrwania społeczeństwa w trudnych warunkach kryzysowych i wojennych. We wszystkich tych działaniach zasadnicza role odgrywać będą świadczenia na rzecz obrony. W związku z tym, treścią niniejszego artykułu było w pierwszym etapie, omówienie genezy oraz podstaw prawnych regulujących problematykę świadczeń na rzecz obrony. W dalszej kolejności zbadano dysfunkcje planistyczno-organizacyjne w procesie nakładania (przeznaczania) świadczeń osobistych, rzeczowych i szczególnych przez organy administracji publicznej. W kolejnym etapie, wskazano na dwa zasadnicze problemy w obszarze świadczeń na rzecz obrony: brak systemu motywacyjnego dla osób oraz przedsiębiorców (instytucji) realizujących świadczenia na rzecz obrony oraz brak odpowiednich zasobów, zarówno pod względem jakościowym oraz ilościowym, do wykorzystania w ramach świadczeń na rzecz obrony. Na koniec, wskazano propozycje rozwiązań prawno-organizacyjnych w zakresie realizacji świadczeń osobistych, rzeczowych i szczególnych, mogących wpłynąć na podniesie poziomu realizowanych przygotowań obronnych w państwie.