STANY POSIADANIA PRZEZ PRZECIWNIKA OBSZARU DZIAŁAŃ ZBROJNYCH

Abstrakt

Wraz z odtworzeniem Wojsk Obrony Terytorialnej w 2016 roku Siły Zbrojne Rzeczpospolitej Polskiej zyskały nowe możliwości prowadzenia działań taktycznych. Zgodnie z zasadą permanentności, pododdziały lekkiej piechoty pozostają w stałym rejonie odpowiedzialności nawet jeżeli w trakcie prowadzenia działań zbrojnych rejon znajdzie się wewnątrz ugrupowania bojowego przeciwnika. Doktryny WOT jak i Wojsk Lądowych określają taki rejon jako teren czasowo zajęty przez przeciwnika i automatycznie zalecają przechodzenie do prowadzenia działań niekonwencjonalnych, które wiążą się z działaniami w konspiracji i działaniami ruchu oporu. W związku z tym, teren czasowo zajęty przez przeciwnika jest traktowany jak teren okupowany. Jednak nie każdy rejon, w którym znajduje się przeciwnika musi być od razu tak pojmowany. Mogą zaistnieć jeszcze inne stany posiadania przez przeciwnika określonych rejonów, obszarów, w których prowadzone są działania zbrojne. Rejon może być zajęty, opanowany, kontrolowany a w ostateczności dopiero okupowany przez przeciwnika. Każdy kolejny wymieniony stan posiadania przez przeciwnika rejonu działań zbrojnych jest znaczeniowo szerszy od poprzedniego i jednoznacznie określa zależności pomiędzy wojskami przeciwnika a rejonem. Literatura wojskowa jednak nie uwzględnia stanów pośrednich. Dodatkowo, patrząc przez pryzmat terminologii Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego (NATO), sam teren czasowo zajęty przez przeciwnika jest w Siłach Zbrojnych Rzeczpospolitej Polskiej niewłaściwie interpretowany.